D’r neuje Dörplade Wesst ehr och ad et Neuzte, lev Lüh? D’r Frisöör emm Dörp, dämm jidd et nedd mih! Wo vreujer mett Fön, mett Kamm unn Schiere, Jrove Hans de Lüh dinng frisiere, wo Jenneraziune, teils siehr zefredde, kreete Fassong unn Mecki jeschnedde, doh kahh m’r hüh enne janze Hoofe, Lävensmeddel, Fleesch unn Brüdscher koofe. Woh Hans emm moderne Frisiersalong, jahrzehnte oss Köpp behandele dong, doh ess osse Dörplade nuh entstange. Mänsch enne ess vröijer dohenn jejange, unn hat no et schnigge, föhne unn läje wärrm e manierlich Uuseeh kräje. Nuh jidd et Lüh, die sennd onzefredde. He kreet m‘r nuh wärrm de Hohre jeschnedde weil alles düder wörr emm Verjlisch ze angere Läde, doch vrohch ich üsch: Watt ess üsch levver, zehn Cent ze spare, unn dovöör zisch Kilometer ze vahre, oder emm Dörp koofe, noh unn vresch, unn ze wesse, watt küdd opp d’r Desch? Vreujer, wie noch kenne e Auto hodd, funkzionierde joh och et Jeschäftsläve jodd. Bei oß emm Dörp, doh koovde de Lüh bei Freys Köbes, bei Finni unn Jraaße Marie, bei de Blos ah de Kar oder enn de Drojjerie vann Steckelisch Lei unn bei d’r Drüh. Koovde bei Röbbstäcks, Bleimanns unn Schrievisch, bei Hillemannse, Brammertze alles watt nüdisch. Franzens unn Kutsche worre zo därr Zit, beliebt wie Petranella unn Belsteens Pit. Bei Ziemense, Jansens unn Cormanns lohch Brudt, ah Bäckereie ledd oss Dörpsche kenn Nudt. Drüds Rudi sinng Chronik sätt schlicht unn klohr, datt he esuhjar enne Konsum wohr, unn wenn sich enne Veeter z’m Stärve laat, kreet däh vahh Rudi sih Vadder et Särk jebraat. Öff Weltisch, Chreste Hubäät, Kochs Marie, Wenzelischs, Contzens unn Drüds Sophie, Antowans, Breujisch unn d‘r Satorius, Schlößisch Luwwi unn nedd z‘m Schluss Hurtze unn Groozens unn Steckelischs Jit, Molls Kress unn d’r Zander, wie m’r sit, jeddes Jewerk worr emm Dörp vertrohne. Opp de Veet, doh wood at jätt jebohne. Suhvöll hannd he hön Jeschäff jehat unn allemoll woote se dovann satt. Öff Metzjer, Lävensmeddel, öff Bäcker, he kreed m‘r alles, fresch und lecker. Leider verrschwonnd datt mett de Johre. Vann die Jeschäfte, die he vreujer wohre bleff keeh enzisch, doh denkt märr draah! Schünn ess et drömm , däh Lade ze haah. Jezz lidd et ah oß, dämm ahzenämme meer könne dorövver mettbestemme, unn dovöör sorje, datt e blievt unn meujelischs schwazze Zahle schrievt. Wenn däh Lade nedd wörr, datt wörr enn Schannd! Losse m’r vruh seeh, datt m’r emm hannd! Mett däh Dörplade küdd zerökk noh de Veet wärrm e Stöcksche Verjangeheet Lävenskwalität unn Jesellischkeet. Franz-Willi Hirtz
zur Startseite